ASHIC: recreatieruimte voor kinderafdeling in ziekenhuis in Bangladesh, minivakantie voor kinderen met kanker

Ernstig ziek zijn in Bangladesh is voor rijke Bangladeshi of westerlingen al een ramp: een privé-vliegtuig naar Bangkok is de enige mogelijkheid om je te verzekeren van goede medische hulp. De armen zijn aangewezen op de hulp in de locale staatsziekenhuizen. Hier liggen mensen op grote vieze zalen, of zelfs onder de trappen en in opslagruimtes, vaak met matrassen op de grond.

Medicatie moet de patiënt zelf betalen, eten moet door familieleden worden verzorgd en doktoren zijn er nauwelijks. (De doktoren van de staatsziekenhuizen worden niet of nauwelijks betaald en werken daarom in een privé praktijk of een priva ziekenhuis en komen - als het mee zit - slechts een paar uur naar het staatsziekenhuis om de student assistenten aan te sturen.)
Kinderen die ernstig ziek worden komen vaak met een onduidelijke of onjuiste diagnose van hun ziekte. Zo hebben de kinderen die kanker hebben in vele gevallen al enige tijd antibiotica injecties voorgeschreven gekregen en hebben de ouders al krom gelegen om met hun gebrekkige inkomen deze verkeerde medicatie te betalen. Kinderen waarbij wel correct is vastgesteld dat ze kanker hebben kunnen wel behandeld worden, maar het is natuurlijk een vrij langdurige en kostbare behandeling.
Als de familie van het kind op grotere afstand van het ziekenhuis woont, hebben ze geen andere mogelijkheid dan op straat in de buurt van het ziekenhuis te kamperen en daar te proberen aan eten te komen. Reden ook voor ouders om niet terug te komen voor herhalingsbehandelingen.



Ashic is een centrum voor kinderen met kanker dat is opgericht door een vrouw - Salma Choudhury - die zelf een zoontje is verloren aan kanker. Ashic probeert de kinderen en hun familie te begeleiden. Daartoe hebben ze onder andere in twee ziekenhuizen al een speelruimte gecreëerd, waar de kinderen (alle kinderen van de kinderafdeling) - en hun meegekomen broers en zussen - even kunnen ontspannen. De vrolijk geschilderde en ingerichte ruimtes liggen tegen de kinderzalen aan en zijn een oase van rust vergeleken bij de drukke zalen met hun gestresste sfeer. Een full-time medewerker van Ashic speelt met de kinderen en zorgt voor de supervisie. Daarnaast heeft Ashic twee shelters waar de familieleden van kinderen met kanker gratis kunnen overnachten en hun eten kunnen koken terwijl het kind in het ziekenhuis ligt of met het kind samen kunnen verblijven als er vervolgafspraken zijn. In de shelters worden ook bijeenkomsten georganiseerd met artsen om de ouders een kans te geven meer informatie te krijgen. Ook de voorlichting aan artsen probeert Ashic te bevorderen door buitenlandse en binnenlandse oncologen samen te brengen.

Moments of Joy betaalde al de inrichting voor twee playcenters in twee verschillende ziekenhuizen, voor locale verdovingen voor pijnlijke medische behandelingen en voor een maandelijks uitje voor kinderen die dat aan konden.

Ashic zou graag nog twee playcenters in weer een ander groot ziekenhuis, Bangabandhu Sheikh Mujib Medical University (BSMMU), opzetten, de ruimte is er al maar voor de inrichting is zo'n 3300 Euro nodig.

Daarnaast zouden ze graag twee keer per jaar een minivakantie van een dag of drie voor kinderen met hun begeleiders organiseren. Kosten ca. 2000 Euro voor twee reizen voor ca. 40 mensen.



Verslag van de mini-vakantie

Kinderen die sowieso nooit zoiets mogen meemaken en nu ze ziek zijn helemaal geen kans hebben op een uitstapje, gingen met begeleiders 4 dagen naar Cittagong. Ze bezochten beroemde en bekende plaatsen onderweg en werden in Cittagong onder meer gastvrij ontvangen op een oorlogsschip van de marine, zagen de baai van Bengal, "zwommen" voor het eerst van hun leven in zee en mochten ze mee op een speedboot. (Wat de meeste kinderen aanvankelijk niet durfden..hoe blijft zo'n ding drijven als je zelf niet eens drijft?). Het was een geweldige ervaring.

Ik citeer de eerste en laatste zinnen uit het uitgebreide verslag van de directrice van Ashic: "At last the long waiting for the children of Ashic was over. From early morning it seemed it was a different day, because nobody was found lying on his bed. Everybody woke up early with a view to leaving for an unseen destination and the area was vibrating with joy. Pasel, Shahin, Tasmin, Eti and others were waiting for the beginning of their journey, The time seemed not to move forward. However, it moved slowly and the clock struck 2 pm. By this time Poushi, Moon, Arman, Masum and Sumaiya reached the shelter. Rony was not feeling well but seeing others in a jolly mood, his condition also improved and he mixed with the others to share the joy with all children. Such gatherings of children are rare. When news of the arrival of the bus reached the shelter everybody started dreaming the unknown journey. The whole bus was filled with joy and the CD player played popular Bangladeshi songs."

"The most significant part of this journey was Rony, a twelve year old boy. Rony was a relapse case and doctors advised his parents to taken him home. He used to stay at our shelter, Instead of going home, he desired to go to Chittagong. We took him and his parents and organised special attention for him. Some of the pictures show his delight. On the third day he became very sick and we had to admit him to Chittagong medical college hospital as per pre-arrangement. After treatment he was sent home by a specially organised ambulance. Rony's father reported to the shelter that Rony was feeling better and very happy. Unfortunately he died the next day. Though the news was painful we were very happy that al least his last wish to travel to Chittagong was fulfilled. We share this happiness with Moments of Joy Foundation which made it possible.The sweet memories of this journey will ever remain alive in the tender and innocent minds of the children."

TOTAAL € 5300,--


GEDEELTELIJK GEREALISEERD:
HET UITJE IS BETAALD DOOR HET ALGEMENE FONDS VAN MOMENTS OF JOY