Een oog voor Sidi

Een oog voor Sidi 

Sidi is een jonge Keniaanse vrouw (niemand weet precies hoe oud ze is, waarschijnlijk begin twintig) wier gezicht verbrandde toen ze in een open vuur viel tijdens een epileptische aanval. Ze lag anderhalf jaar in een lokaal ziekenhuisje zonder dat er veel gedaan werd, haar gezicht werd schoongehouden door maden. Het ziekenhuis reed haar zo nu en dan naar buiten in een kruiwagen om haar met de tuinslang schoon te spuiten. Niemand wilde haar aanraken. Sidi's moeder mocht niet meer op bezoek komen omdat ze om hulp bleef vragen die niet gegeven kon worden. Dit alles vond enkele jaren gelden plaats.



Tracy - een Engelse vrouw die opgroeide in Kenia en nu in Engeland woont - ontmoette Sidi toen ze in de buurt een bezoek bracht aan familie. In haar brief aan Moments of Joy schreef ze in welke staat ze Sidi aantrof: "De doktoren hadden haar arm aan haar gezicht gehecht om er huid en vlees op te krijgen. Ze hadden haar een nieuwe neus gegeven - een enorm ding zonder duidelijke neusgaten; ze ademde door haar mond. Ze hadden ook een bovenlip gemaakt die veel te groot was. Ze had slechts een oog over en rook naar de dood. Ik wist dat werd vastgebonden en geslagen als zee en epileptische aanval kreeg."
Tracy heeft Sidi meegenomen naar Engeland en daar hulp voor haar gezocht. Sidi verbleef bij Tracy's familie en onderging vijftien operaties in twaalf maanden. De lippen en de neus zagen er daarna veel beter uit, ze kreeg medicijnen voor haar epilepsie en - bijna nog belangrijker - ze kreeg enige verlichting van haar vreselijke beproevingen, die haar zwaar traumatiseerden en in het verleden hebben geleid tot verschillende zelfmoordpogingen.

Tracy en haar man hebben, ondanks hun pogingen daartoe, geen financiële steun kunnen vinden in hun strijd voor Sidi en betaalden alles zelf. Aangezien ze bepaald geen hoog inkomen hebben drukten de kosten zwaar op het huishouden van het gezin. Tracy werd uiteindelijk wanhopig toen bleek dat een prothese oog geen 265 pond zou kosten, maar bijna het dubbele omdat er geen oogkas was en die dus eerst gemaakt zou moeten worden. "Dat is veel werk, want ze maken eerst een exemplaar van was met een ooglid dat dat lijkt op het ooglid van het andere oog. Als alles klopt maken ze het geheel nog eens na van kunststof en "verven" ze dat de kleur van haar huid. Het is een langdurig proces en we zijn er nu vier keer voor op en neer naar Londen gereisd. Ik heb geen enkele financiële reserve meer en kan het kunstoog dus niet betalen. Vele mensen hebben hulp toegezegd maar niemand heeft die ook daadwerkelijk gegeven. Ik ben op zijn zachts gezegd aan het eind van mijn mogelijkheden, dit project was veel te groot voor mij alleen en nu ben ik weer zo ver weg van het einde van de weg die we voor Sidi insloegen terwijl we zo dichtbij waren."
Tracy had ook nog haast met het vinden van het geld voor het oog, zij schreef ons in april 2003 en Sidi's visum liep af op 6 mei 2003 en moest dus uiterlijk die dag het land verlaten. Moments of Joy betaalde voor het oog en op de 6e mei reisde Tracy terug naar Kenia om te herstellen van de laatste ingreep enkele dagen daarvoor.


TOTAAL € 530,--
Dit project is Geadopteerd door Mevrouw H.A.Jonkman. Zij gebruikte hiervoor een deel van het geld dat ze kreeg van de Nederlandse overhead in het kader van "het Gebaar"; de compensatie voor Nederlandse slachtoffers van de tweede Wereldoorlog die terugkeerde uit Indonesië. (De rest van het geld dat zij kreeg doneerde zij aan het radiostation-project voor kinderen op een vuilnisbelt in Jakarta.)