Dhaka House is een shelter voor straatkinderen in Bangladesh. Een Nederlandse man heeft besloten zich in te zetten voor deze kinderen. Van zijn spaargeld en wat donaties van bekenden huurde hij een aantal "hutten" ( van golfplaten, riet, enz.) in een arme buurt van Dhaka.
Daar worden momenteel zo'n 33 kinderen opgevangen, met hulp van een paar verzorgers die zelf ex-straatkind zijn. Twee oudere kinderen die naar de technische school gaan, helpen met klussen.
Iedereen doet dit werk onbetaald, ook de artsen die af en toe helpen. De achtergronden van de kinderen zijn ellendig: Jonge kinderen die zo ernstig misbruikt zijn dat zij niet kunnen lopen als ze binnen komen en wier rehabilitatie lange tijd zal duren. Getraumatisserde kinderen die in hun bed plassen. Vijftien kinderen zijn gehandicapt, van wie vier dubbel (dus ook geestelijk). Twee zwaar geestelijk gestoorde kinderen (4 en 16 jaar oud) zitten permanent in een kooi omdat ze anders gewoon de straat op zouden gaan met alle gevaren van dien. Sommigen zijn wees, anderen hebben ouders maar weten niet meer wie en waar. Wanneer er nog ouders zijn probeert men wel ze daar op termijn weer terug te krijgen. Dus het is een komen en gaan in die huisjes. Veel kinderen blijven maar een paar maanden in het huis, om op te knappen en daarna weer de straat op te gaan.
De kinderen die naar de plaatselijke lagere school gingen zijn daar vanaf gehaald omdat ze onder meer gestraft werden (slaan is nog steeds gewoon hier) als hun kragen niet schoon genoeg waren. Ze krijgen nu les van een paar vrijwilligers. Het lukt met moeite om iedereen twee keer per dag te eten te geven (door bijvoorbeeld 's avonds afgeprijsde groenten te kopen), voor de kinderen is dat een luxe. Moments of Joy betaalde al eerder 1500 Euro voor onder andere matrasjes, vloermatten, noodlampen, spelletjes, schoolmaterialen en een ventilator voor de kinderen in de kooi.
Nu zouden we graag een televisie betalen, ter amusement van vooral de gehandicapte kinderen die weinig uit huis kunnen komen.